Lianne

26 augustus 1988 — 10 februari 2018

Img 0006

“De strijd was oneerlijk en geheel niet terecht.

Ik wilde nog graag verder maar verloor dit gevecht.”

Mijn leven is van mijn – Pia Douwes, musical Elisabeth

328REF.jpg#asset:1590


“Life is like a box of chocolates, you never know what you’re gonna get.”

Lijfspreuk van Lianne waar zo veel vertrouwen in het leven uit sprak. Want wat ze ook kreeg uit die doos met bonbons, ze ging ervoor. En het leven had lang niet altijd fijne verrassingen voor haar in petto. Maar zij maakte er iets van. Een talent voor leven, dat had ze!

Ik kan helaas geen afscheid nemen

Ik kan helaas niet bij je zijn

Maar ik denk aan jou en voel de pijn

Pijn die een leven lang zal duren

Het had ook anders kunnen zijn….

Als mijn lichaam niet meer wil

En het leven wordt een lijden

Kan ik dankbaar zijn

Dat de dood me komt bevrijden

Waarom al dat vechten

Waarom al die pijn

Ik wilde hier niet weg

Ik wilde bij jullie zijn

De strijd was oneerlijk

En geheel niet terecht

Ik wilde nog graag verder

Maar verloor dit gevecht

Spraakzaam, en met veel vragen

Wilde ik mijn ziekte dragen

Ik vocht met al mijn levenskracht

Voor elke nieuwe dag en nacht

Zo ben ik langzaam, moegestreden

Uit jullie midden weggegleden

En na een dappere maar ongelijke strijd

Uit mijn lijden nu bevrijd

Muziek: 65 roses – The Wolverines

DSC_0827.JPG#asset:1591


Lianne was een kleurrijke vrouw, ze leefde in meervoud, ze leefde haar leven in alle kleuren.

Het begint met een roze wolk als ze wordt geboren, jongste dochter van Coby en Dinant. Kleine zusje van Femke en Jarno. Een rustig, zachtaardig meisje. Ze is een beetje op zichzelf, gaat haar eigen gang.

Ze is vier als de kleur oranje in haar leven komt; het is de kleur van de Nederlands Cystic Fibrosis stichting. Want dat blijkt ze te hebben. Taaislijmziekte die invloed heeft op het hele lichaam. Een diagnose die je vertelt dat je niet oud zult worden. Lianne is te jong om deze boodschap helemaal te begrijpen, gaat verder op haar eigen weg omringd door de liefde van haar ouders, broer en zus.

Tijdens de vakantieweken van FOK ontmoet ze andere fibrose- kinderen waar onder Martine, met wie ze veel kon delen. Dit zijn geweldige weken waarin Lianne ontdekt dat ze niet de enige is die deze ziekte heeft. Ze doen dingen die de meeste kinderen op die leeftijd echt niet meemaken; elk jaar is er een tocht met motoren waar de kinderen dan achterop mee mogen en ze gaat een keer met de luchtmacht mee in de helikopter.

De kleur geel komt erbij als het gezin op zonvakantie gaat met de CF stichting naar Gran Canaria. Zon was goed voor haar en dus werd het een vliegvakantie in plaats van de vouwwagen. Iedereen genoot en het was voor Lianne zichtbaar goed om in de zon te zijn. Ze straalt. Met de stichting Doe een wens gaan ze een paar jaar later naar Florida, daar mag ze naar allerlei pretparken een grote passie van Lianne. Samen met Martine heeft ze een verwen dag met de stichting Taaie Rakkers.

Ze realiseert zich dat haar ziekte soms ook bijzondere kansen met zich meebrengt. Ze genoot met volle teugen. Ze grijpt elke kans, zich zo bewust van haar korte levensverwachting.

Op school leert ze Sarike en Jolynn kennen, vriendschap voor het leven.

Als ze in 2001 steeds meer conditie en fitheid moet inleveren blijkt haar lever heel slecht te zijn. Ze komt op de lijst voor transplantatie. Een intensieve tijd. Een grijze tijd, zo zou je denken maar dat laat Lianne niet gebeuren! Zij blijft doorgaan, laat zich echt niet wegzetten als patiënt. Op 28 januari 2003 is het bijzondere moment dat zij haar nieuwe lever krijgt, een gouden dag voor haar en haar familie.

Lianne houdt in alles de regie, geniet van het leven ondanks de confrontatie met de ziekte die steeds weer bijzonder pijnlijk was als een CF vriend of vriendin overlijdt. Ze kiest voor een pittige studie; SPW, ze wil werken in de jeugdzorg. Dat dat voor haar een zware baan zal zijn schrikt haar helemaal niet af. Ze doet eerst niveau 3 en als ze door wil stromen naar 4 wordt haar afgeraden dit te doen. Maar daar luistert Lianne echt niet naar; ze regelt een “buddy” Tom die haar helpt met de weg door school, zoals het dragen van Liannes zuurstoffles. Uiteindelijk haalt Lianne gewoon haar diploma. Nou ja, niet gewoon dus. Maar op haar geheel eigen manier. Met een enorm doorzettingsvermogen.

Haar conditie gaat helaas snel achteruit omdat haar longen steeds slechter worden. Ze komt opnieuw op de wachtlijst maar de kans dat dit gaat lukken is nog kleiner dan de vorige keer. Omdat ze al een lever van iemand anders heeft wordt de match nog moeilijker. Maar ze wint dit lot uit de loterij en op 9 september 2010 krijgt ze nieuwe longen. Het is feest in alle kleuren voor haar.

Ze kan weer opnieuw beginnen en het leven is lentegroen. Ze revalideert en voelt zich weer fit. Lianne gaat werken bij een jeugdzorginstelling. Ze vindt het geweldig, crost met een bus jongeren rond en is helemaal in haar element.

Wat nog ontbreekt, is het rood van de liefde. Via een dating site leert ze in januari 2012 Matthijs kennen.

Zo vinden ze elkaar en groeien ze naar elkaar toe. Kopen samen een fijn huis wat Lianne prachtig inricht. Dat vindt ze leuk, daar heeft ze oog voor. Een kast vol Blond Amsterdam servies, kleurrijk en vrolijk. Matthijs vraagt haar ten huwelijk en ze trouwen op 10 oktober 2014, een prachtige dag!

Er komt gezinsuitbreiding, naast hondje Balou komt puppy Pumba. Lianne is dol op allebei. Geniet van de gezelligheid in huis. Dat vindt ze ook belangrijk, dat het gezellig is. Ze kookt ook graag en hoewel ze het zelf eigenlijk steeds minder ruikt of proeft maakt ze er steeds weer een feestje van. Ze maakt de borden mooi op en kiest haar servies met zorg. Soms kiest ze eerst het servies waar ze zin in heeft en past daar de maaltijd op aan. Ze laat zich niet ontmoedigen door klachten of ongemak, ze maakt er elke keer weer iets moois van.

Ze laat een tattoo zetten: “life is like a box of chocolates…..” Het zegt zo veel over hoe zij in het leven staat. Ze kan met volle teugen genieten van musicals. De musical Elisabeth is haar favoriet. In de musical komt het lied “Mijn leven is van mij”. In dat lied had Lianne veel herkenning. Zo nam Lianne de regie in handen. Lianne bleef genieten van mooie reizen, ging graag uit eten en maakte kaarten die ze verkocht. Op allerlei markten zit ze, samen met Matthijs, en de apen van de CF stichting. Ze is blij dat ze zich nuttig kan maken want dat vindt ze belangrijk.

Als ze hoort dat ze ook nog kanker blijkt te hebben, zakt de moed haar heel even in de schoenen om vervolgens zeer daadkrachtig de kuren in te gaan. Het is een zware tijd die nooit helemaal zwart wordt door de kleuren die Lianne blijft zoeken. Het is moeilijk voor iedereen om haar heen, maar Lianne knokt en vecht zich een weg door de ziekte heen. Maar er is een grens aan wat een mens kan hebben. Die grens heeft Lianne voor zichzelf eindeloos opgerekt maar op een dag is die bereikt. Niet omdat ze wil stoppen met vechten maar omdat het echt geen zin meer heeft.

Een uitspraak van Lianne: “Ik ben nog niet klaar met leven, maar meer is mij niet gegeven. Maar ik heb wel geleefd.”

In dat laatste stukje zit zo veel levenslust die haar zo kenmerkte

Ze gaat naar huis omdat ze daar haar laatste momenten wil zijn. Heel stil gaat ze naar het licht, kleurrijk en stralend.

Wij zullen altijd een beetje van haar kleuren bij ons dragen. Haar kracht en doorzettingsvermogen mogen ons tot voorbeeld zijn. Een kleurrijk en bijzonder mens: Lianne Bats.

Muziek: Dat ik je mis – Maaike Ouboter

IMG_5825.JPG#asset:1592

De kleuren van haar leven zullen met ons meegaan als wij op weg gaan met haar voor haar laatste reis over de aarde. De blauwe hemel boven ons om ons te troosten. De goudgele zon om haar te begeleiden naar het licht.

Time to say goodbye – Andrea Bochelli & Sarah Brightman

IMG_E5790.JPG#asset:1593

Er is ook een memori aangemaakt om een kaarsje aan te steken of een bericht achter laten voor Lianne.

https://www.memori.nl/gedenkpl...






******************************************************************************************************************************************

In 2005 is ter gelegenheid van het allerlaatste FOK kamp (i.v.m.het nieuwe segregatiebeleid zijn deze activiteiten dat jaar beëindigd) is van alle ca. 90 deelnemers een boekje met tekst uitgebracht. Onderstaand is de pagina van Lianne en ook de foto's zijn uit 2005!

Untitled.png#asset:1598


Fotos Fok 3 2005 Alle 834 Copy Fotos Fok 3 2005 Alle 063 Copy Fotos Fok 3 2005 Alle 497 Copy